“ปุ๋ยสั่งตัด” หยุดนอมินีต่างชาติฮุบที่นา

         ข่าวครึกโครมที่ว่า ชาวต่างชาติใช้ “คนไทยหัวใจทาส” เป็นนอมินี (หุ่นเชิด) กว้านซื้อที่นา เพื่อผลิตข้าวส่งกลับไปยังประเทศของตนเองนั้น จริงหรือเท็จ? คงไม่ทำให้หนี้สินของชาวนาลดลง หรือชาวนาได้ที่นากลับคืน

         เพราะยังมี “คนไทยหัวใจไม่พอเพียง” อีกมากมาย ไม่เพียงฮุบที่ของเกษตรกร หากลามไปถึงที่ดินสาธารณะ ทั้งป่า เขา แม่น้ำ ทะเล ที่ริมถนน ที่ริมทางรถไฟ ฯลฯ และในทำนองเดียวกัน ก็มีนักธุรกิจไทยหลายรายใช้ “นอมินี” เพื่อแย่งชิงที่ดินของเกษตรกรในประเทศเพื่อนบ้านด้วย

         ประเทศไทยเป็น “อู่ข้าวอู่น้ำ” ส่งออกข้าวและยางพาราเป็นอันดับ 1 ของโลก ชาวสวนยางยังอยู่ในสภาพที่เลี้ยงตัวเองได้ ขณะที่ประเทศสิงคโปร์ (ไม่มีสวนยาง) ร่ำรวยมหาศาลจากการขายยาง

         ส่วนชาวนาไทยมีหนี้สินล้นพ้นตัว ต้องขายนาไปใช้หนี้ เรากำลังส่งออก “เลือดและน้ำตาของชาวนา” ใช่หรือไม่? เราจะยังคงรู้สึกภาคภูมิใจที่เป็นผู้ส่งออกข้าวอันดับ 1 ของโลกได้อย่างไร?

         ใน 10 ปีที่ผ่านมา ทุกรัฐบาลมุ่งขจัดความยากจนของเกษตรกร ใช้สารพัดนโยบายประชานิยม ซึ่งมักเป็นการแก้ปัญหาที่ปลายเหตุ ตัวอย่างเช่น โครงการรับจำนำพืชผลทางการเกษตร ทั้งลำไย ข้าว ข้าวโพด มันสำประหลัง สรุปได้หรือยังว่า งบประมาณที่ใช้ไปถึงมือเกษตรกรเท่าไร?

ข้าว ข้าวโพด และมันสำปะหลัง ก็ลักลอบเข้ามาจากประเทศเพื่อนบ้าน และอันตรายมากกว่านั้น คือ ข้าวเปลือกที่ทะลักเข้ามามีคุณภาพต่ำ จะทำลายชื่อเสียงคุณภาพข้าวไทยที่สั่งสมมายาวนาน

         แม้แต่ “โครงการชุมชนพอเพียง” ที่นำ “ปรัชญาการพัฒนาของในหลวง” มาใช้ เพื่อฝึกฝนให้ชุมชนคิดและตัดสินใจด้วยตนเอง ก็ยังถูกนักการเมืองและข้าราชการชั่วร่วมมือกับพ่อค้าเลวทำลาย

         หลังจากจบโครงการต่างๆ รัฐบาล ดีเอสไอ ตำรวจ ศาล ฯลฯ ต้องสาละวนตามล้างตามเช็ดการฉ้อราษฎร์บังหลวง มักได้ปลาซิวปลาสร้อยมาลงโทษ ซึ่งผู้แพ้ตัวจริงคือคนไทยและประเทศชาติ

         ถ้าชาวนามีความภาคภูมิใจ มีความมั่นใจ รู้สึกมั่นคงในอาชีพ ทำนามีกำไร พึ่งตนเองได้ ย่อมไม่ขายที่นาอย่างแน่นอน ขณะที่วิทยาลัยเกษตรฯ คงเต็มไปด้วยลูกหลานของชาวนา แต่ปรากฏว่า ยิ่งพัฒนา ผลลัพธ์กลับตรงกันข้าม ปัญหาอยู่ที่ไหน? จะได้แก้ให้ถูกที่ เกาให้ถูกที่คัน

         ตัวอย่างชาวนาผู้นำ 2 ราย นายบุญชู สุคนธา และนายชูเกียรติ สุพรรณคง อายุ 42 ปีเท่ากัน ทั้งคู่เป็นสมาชิกกลุ่มสำนักตะค่าพัฒนา หมู่ 4 ตำบลสนามคลี อำเภอเมือง จังหวัดสุพรรณบุรี ก่อตั้งเมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2545 เพื่อให้สมาชิกพึ่งตนเองได้และพึ่งพากันเอง เริ่มเรียนรู้ด้วยกิจกรรมการลดต้นทุนการผลิตข้าว ซึ่งปัจจุบันมีทั้งไร่นาสวนผสมและการผลิตมะม่วงส่งออก

          ระหว่างปี 2548-2549 ศาสตราจารย์ ดร.ทัศนีย์ อัตตะนันทน์ และคณะ ได้จัดทำโครงการวิจัย “ปุ๋ยสั่งตัด” สำหรับการปลูกข้าวในเขตชลประทาน จังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งกลุ่มสำนักตะค่าพัฒนา หมู่ 4 ตำบลสนามคลี อำเภอเมือง ได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการด้วย ทำให้เกษตรกรทั้ง 2 รายดังกล่าวมีความรู้ความสามารถในการใช้เทคโนโลยี “ปุ๋ยสั่งตัด” ได้เป็นอย่างดี

เกษตรกรส่วนใหญ่ยังคงใช้คำแนะนำการใช้ปุ๋ยแบบกว้างๆ หรือที่เรียกว่า “การใช้ปุ๋ยแบบเสื้อโหล” (เสื้อมีขนาดเดียว) ไม่มีการวิเคราะห์ดิน ต่อมาพัฒนาเป็น “การใช้ปุ๋ยตามค่าวิเคราะห์ดิน” (เสื้อมีขนาด เล็ก กลาง ใหญ่) โดยนำค่าวิเคราะห์ เอ็น-พี-เค ในดินขณะนั้น มากำหนดคำแนะนำการใช้ปุ๋ย

         “ปุ๋ยสั่งตัด” (เสื้อมีขนาดพอดีตัว) นำข้อมูลพันธุ์พืช แสง อุณหภูมิ ปริมาณน้ำฝน ชุดดิน และ เอ็น-พี-เค ในดินในขณะนั้น มากำหนดคำแนะนำการใช้ปุ๋ย จึงมีความถูกต้องมากกว่า พืชจะแข็งแรง ลดปัญหาโรคและแมลง ทำให้ผลผลิตเพิ่มขึ้น และต้นทุนการผลิตลดลง

         ข้อมูลต่อไปนี้แสดงให้เห็นว่า เทคโนโลยี “ปุ๋ยสั่งตัด” ช่วยลดต้นทุนและเพิ่มผลผลิตข้าว เพราะต้นข้าวจะแข็งแรงขึ้น ปัญหาโรคและแมลงจึงลดลง ค่าใช้จ่ายในส่วนนั้นย่อมลดลงตามไปด้วย

         ตารางที่ 1 แสดงข้อมูลการผลิตข้าวของนายบุญชู สุคนธา ระหว่างปี 2551-2552 จำนวน 3 ครั้ง โดยปลูกข้าว 2 แปลงที่ชุดดินแตกต่างกัน แต่ค่าวิเคราะห์ เอ็น-พี-เค ในดินขณะนั้นเท่ากัน คือ ต่ำ-ต่ำ-ต่ำ (ดินมีความอุดมสมบูรณ์ต่ำ)

         สรุปได้ว่า ในพื้นที่ 1 ไร่ (ถ่วงน้ำหนักด้วยขนาดของพื้นที่) ได้ผลผลิตข้าว 999 กก. (น้ำหนักสด) ใช้ปุ๋ยเคมี 28 กก. (ปุ๋ยสูตร 16-20-0 10 กก. 46-0-0 9 กก. และ 0-0-60 9 กก.) ค่าปุ๋ยเคมี 525 บาท มีต้นทุนการผลิต 2,972 บาท ขายข้าวเปลือกกิโลกรัมละ 10.99 บาท และได้กำไร 8,007 บาท

ตารางที่ 1 “ปุ๋ยสั่งตัด” กับการผลิตข้าวของนายบุญชู สุคนธา